Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Cur iustitia laudatur? Quod equidem non reprehendo; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Duo Reges: constructio interrete. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Quo minus animus a se ipse dissidens secumque discordans gustare partem ullam liquidae voluptatis et liberae potest.
- Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
- Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.
- Hic ambiguo ludimur.
- Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
- Recte dicis;
- Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?
- Qui convenit?
- Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
- Erat enim Polemonis.
- Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Maximus dolor, inquit, brevis est.
Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Ratio quidem vestra sic cogit. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Huc et illuc, Torquate, vos versetis licet, nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis eius reperietis. Nos commodius agimus. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Deinde concludebas summum malum esse dolorem, summum bonum voluptatem! Lucius Thorius Balbus fuit, Lanuvinus, quem meminisse tu non potes. Hoc foedus facere si potuerunt, faciant etiam illud, ut aequitatem, modestiam, virtutes omnes per se ipsas gratis diligant. Si longus, levis. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Aut etiam, ut vestitum, sic sententiam habeas aliam domesticam, aliam forensem, ut in fronte ostentatio sit, intus veritas occultetur? Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri.
- Efficiens dici potest.
- Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
- Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
- Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
- Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum.
Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Quod totum contra est. Satis est ad hoc responsum. Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant; Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris; Decius, princeps in ea familia consulatus, cum se devoverat et equo admisso in mediam aciem Latinorum irruebat, aliquid de voluptatibus suis cogitabat? Quod equidem non reprehendo;
